کد مطلب:152417 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:161
در عالم آخرت مقام و سلطنت امام حسین را خواهی دید
مرحوم آقای سید محمد تقی گلستان (مدیر روزنامه گلستان) این قضیه را نقل نمود:
در اوایل سن جوانی، چند جوان همسال و یك دل و یك جهت بودیم و با هم دورانی داشتیم. هر شبی در منزل یكی از دوستان می رفتیم و با هم بودیم.
یكی از آنان پدرش حسینی بود! یعنی به حضرت سیدالشهداء علیه السلام سخت علاقمند بود و در تعزیه و گریه و زاری بر آن حضرت بی اختیار بود. شبی كه نوبت میهمانی پسرش بود، می گفت: من راضی نیستم در منزل من بیایید، مگر اینكه آقای روضه خوانی هم بیاید و ذكری از حضرت سیدالشهداء علیه السلام كند.
ولذا هر شبی كه نوبت آن رفیق بود مجلس ما به تعزیه وروضه خوانی تبدیل می گشت.
پس از چندی آن پیرمرد محترم مرحوم شد و مرگش همه ی ما را ناراحت كرد. تا اینكه شبی در عالم رؤیا، او را دیدم و در این اندیشه افتادم كه مرده است و هر كس
انگشت ابهام (شست) مرده را بگیرد، هرچه از او بپرسد، آن مرده جواب می گوید!
لذا ابهام او را گرفتم و گفتم: تو را رها نمی كنم، تا برایم حالات خود را از ساعت مرگ تاكنون نقل كنی!
حالت ترس و لرز شدیدی بر او دست داد و گفت: نپرس كه گفتنی نیست! چون از گفتن حالش مأیوس شدم، گفتم: پس چیزی را كه در آن عالم فهمیدی برایم بگو، تا من هم بدانم.
گفت: برایت بگویم: امام حسین علیه السلام را كه یادش می كردیم، در دنیا نشناختیم! اینجا كه آمدم مقام و سلطنت و عزت او را مشاهده كردم و طوری است كه آن را نمی توانم به تو بفهمانم. جز اینكه خودت بیایی و مقام او را در این عالم ببینی. [1] .
در اوایل سن جوانی، چند جوان همسال و یك دل و یك جهت بودیم و با هم دورانی داشتیم. هر شبی در منزل یكی از دوستان می رفتیم و با هم بودیم.
یكی از آنان پدرش حسینی بود! یعنی به حضرت سیدالشهداء علیه السلام سخت علاقمند بود و در تعزیه و گریه و زاری بر آن حضرت بی اختیار بود. شبی كه نوبت میهمانی پسرش بود، می گفت: من راضی نیستم در منزل من بیایید، مگر اینكه آقای روضه خوانی هم بیاید و ذكری از حضرت سیدالشهداء علیه السلام كند.
ولذا هر شبی كه نوبت آن رفیق بود مجلس ما به تعزیه وروضه خوانی تبدیل می گشت.
پس از چندی آن پیرمرد محترم مرحوم شد و مرگش همه ی ما را ناراحت كرد. تا اینكه شبی در عالم رؤیا، او را دیدم و در این اندیشه افتادم كه مرده است و هر كس
انگشت ابهام (شست) مرده را بگیرد، هرچه از او بپرسد، آن مرده جواب می گوید!
لذا ابهام او را گرفتم و گفتم: تو را رها نمی كنم، تا برایم حالات خود را از ساعت مرگ تاكنون نقل كنی!
حالت ترس و لرز شدیدی بر او دست داد و گفت: نپرس كه گفتنی نیست! چون از گفتن حالش مأیوس شدم، گفتم: پس چیزی را كه در آن عالم فهمیدی برایم بگو، تا من هم بدانم.
گفت: برایت بگویم: امام حسین علیه السلام را كه یادش می كردیم، در دنیا نشناختیم! اینجا كه آمدم مقام و سلطنت و عزت او را مشاهده كردم و طوری است كه آن را نمی توانم به تو بفهمانم. جز اینكه خودت بیایی و مقام او را در این عالم ببینی. [1] .
[1] داستانهاي شگفت ص 403 - كرامات الحسينية ج 1، ص 118.